Vetle Edvin e’ i frå meg taken, langt te det land der eg ei han får sjå
Det stod ei fare på de bølger klare, og sorgens tårer rente på hans kinn
Tra-la-la-la, og på de bølgor klare
Og sorgens tårer rente på hans kinn
Det kom en sjømann gåande på vegen, han til si moders enkle stove gjekk
Han bar ei helsing ifrå vetle Edvin, at han ei meir i detta livet finns
Tra la la la og på de bølgor klare
at han ei meir i detta livet fins
Lille Emily dånade til jordo, ho svimte av men våkna opp igjen
Forferdas ei du lille, vakre Emily, før enn du vaknar e’ din Edvin her
Tra la la la og på de bølgor klare
Før enn du vaknar e’ din Edvin her
Vetle Edvin stod og berga segel, men fall så ned uti det vide hav
Han flaut i land på nokre tynne plankar, og blei så berga frå si våte grav
Tra la la la og på de bølgor klare
og blei så berga fra si våte grav
Vetle Edvin har no tatt seg hyra, han e’ på vegen fra sin forrige heim
Han tenke’ no sin alderdom forspela, uti sin Emily’s nye vakre heim
Tra la la la og på de bølgor klare
uti sin Emily’s nye vakre heim